[…]

Ως ένας Θεσσαλονικιός ρωμιός, που μάλιστα υπηρετεί συνειδητά το ρωμαίικο γένος από τη σκοπιά του ιστορικού δεν αισθάνομαι φίλος, αλλά μέλος της οικογένειας της Ένωσής σας. Είμαι κι εγώ ένας Βυζάντιος, ένας Κωνσταντινοπολίτης. Με τον όρο Βυζάντιος παραδίδεται ένα εξαιρετικό ρητορικό κείμενο του Θεόδωρου Μετοχίτη, του εξαιρετικού λογίου και ανώτατου αξιωματούχου της βυζαντινής Αυλής στο πρώτο μισό […]

Πρόλογος Το κεφάλαιο Άρειος είναι τεράστιο. Αποτελεί θλιβερό αλλά και καίριο σταθμό στα εκκλησιαστικά πράγματα. Κατόρθωσε, όσο και αν ο όρος αυτός μπορεί να ξενίζει, να συγκεφαλαιώσει και να εκφράσει όλες σχεδόν τις αντιτριαδικές τάσεις και αιρέσεις των τριών πρώτων αιώνων ζωής της Εκκλησίας, είτε αυτές δρούσαν παρασιτικά εντός των κόλπων του Χριστιανισμού είτε προέβαλλαν ως απειλητικά αναβλαστήμ[…]

[…]

Μέχρι το σημείο αυτό του κειμένου θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί, μήπως τα όσα έχουν αναφερθεί για τις θρησκείες ισχύουν και για τον Χριστιανισμό; Η απάντηση είναι σαφέστατη και είναι αρνητική. Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν μπορεί να ανήκει στο φάσμα των θρησκειών και εξηγούμε ευθύς το γιατί. Όπως είπαμε οι θρησκείες είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να βρει τον Θεό, ενώ ο Χριστιανισμός είναι η απ[…]

Το έργο ωστόσο του καθενός δοκιμάζεται «εν πυρί» κάθε φορά που συγκεντρώνεται η Εκκλησία, που συγκροτείται η σύναξη, η απλή έστω συνάθροιση των αδελφών για να τεθούν ίσως διάφορα προβλήματα κλπ. Ο πατήρ Αιμιλιανός μιλά για την μεγάλη αξία των συνάξεων της αδελφότητας και αναφέρει το παράδειγμα κάποιου Γέροντα που, ενώ είχε ελάχιστους αδελφούς στο μοναστήρι του, οργάνωνε τις συνάξεις με μεγάλη επισ[…]